Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Haeret in salebra. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Maximus dolor, inquit, brevis est. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Pauca mutat vel plura sane;

Nihilo magis. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Utram tandem linguam nescio? Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Quis istud possit, inquit, negare? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Proclivi currit oratio. ALIO MODO. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Hic quoque suus est de summoque bono

dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Comprehensum, quod cognitum non habet? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Duo Reges: constructio interrete. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Cyrenaici quidem non recusant; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quorum altera prosunt, nocent altera. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Certe non potest.

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quae contraria sunt his, malane? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Nos commodius agimus. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Sed tamen intellego quid velit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt

Aristonem;

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Quare ad ea primum, si videtur; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Bork