Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Non laboro, inquit, de nomine. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Facillimum id quidem est, inquam. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Tanta vis admonitionis inest in locis; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Negare non possum. Poterat autem inpune; Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Quonam modo? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Quid est enim aliud esse versutum? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Bork Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus

finxerit. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quid vero? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Duo Reges: constructio interrete. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Sed quid sentiat, non videtis.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Cur, nisi quod turpis oratio est? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?

Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Poterat autem inpune; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Graccho,

eius fere, aequalí? Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

At multis malis affectus. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.