Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quid iudicant sensus? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quonam, inquit, modo? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Non laboro, inquit, de nomine. At multis se probavit.

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Bonum liberi: misera orbitas. Quis Aristidem non mortuum diligit? Si enim ad populum me vocas, eum. Tu quidem reddes; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Sed plane dicit quod intellegit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Rationis enim

perfectio est virtus; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Bork Laboro autem non sine causa;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quo tandem modo? Duo Reges: constructio interrete. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quid sequatur, quid repugnet, vident. At enim sequor utilitatem. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sed quod proximum fuit non vidit. Hoc non est positum in nostra actione. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Cum id quoque, ut cupiebat,

audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.