Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Iam in altera philosophiae parte. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Comprehensum, quod cognitum non habet? Poterat autem inpune;

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Si quae forte-possumus. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Cur iustitia laudatur? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Quis enim redargueret? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non

intellegatur? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quorum altera prosunt, nocent altera. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Hoc est non dividere, sed frangere. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Nemo igitur esse beatus potest. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Audeo dicere, inquit.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem,

quod ille don. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Beatus sibi videtur esse moriens.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; At multis se probavit. Si enim ad populum me vocas, eum. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Duo Reges: constructio interrete.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.