Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Sit enim idem caecus, debilis. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Dici enim nihil potest verius.

Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quis Aristidem non mortuum diligit? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Itaque his sapiens semper vacabit. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Restinguet citius, si ardentem acceperit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Illa sunt similia: hebes acies

est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Duo Reges: constructio interrete. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; At hoc in eo M. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Cave putes quicquam esse verius. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. An eiusdem modi?

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Est, ut dicis, inquit; Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Bonum incolumis acies: misera caecitas. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Frater et T. Nam neque virtute retinetur ille

in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.