De quibus cupio scire quid sentias. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Si longus, levis. Nos cum te, M. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Est, ut dicis, inquit; Sit sane ista voluptas.

Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quae cum dixisset, finem ille. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Itaque his sapiens semper vacabit. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Itaque his sapiens semper vacabit. At enim hic etiam dolore. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Id est enim, de quo quaerimus. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Sed non sunt in eo genere

tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Nulla erit controversia. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Memini vero, inquam; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Duo Reges: constructio interrete. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Nemo igitur esse beatus potest. Summus dolor plures dies manere non potest? Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Magna laus.

Negare non possum. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Praeclare hoc quidem. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.