Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Duo Reges: constructio interrete. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Ita multa dicunt, quae vix intellegam.

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Sed haec nihil sane ad rem;

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Odium autem et invidiam facile vitabis. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.

Quod equidem non reprehendo; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in

iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Nos vero, inquit ille;

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Eaedem res maneant alio modo. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. At enim hic etiam dolore.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Videsne quam sit magna dissensio?

Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Pisone in eo gymnasio, quod

Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.

Hoc est non dividere, sed frangere. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.