Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Illi enim inter se dissentiunt. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Avaritiamne minuis? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Poterat autem inpune; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Erit enim mecum, si tecum erit. Duo Reges: constructio

interrete.

Esse enim, nisi eris, non potes. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.

Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?

Zenonem roges; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. An tu me de L. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Disserendi artem nullam habuit. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Beatus sibi videtur esse moriens. Res enim concurrent contrariae. Pauca mutat vel plura sane; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quid est enim aliud esse versutum? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quod quidem iam fit etiam in

Academia. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.