Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ea possunt paria non esse. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Satis est ad hoc responsum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Minime vero istorum quidem, inquit. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Nos commodius agimus. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Cur

id non ita fit? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Si enim ad populum me vocas, eum. An hoc usque quaque, aliter in vita? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quippe: habes enim a rhetoribus; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At iam decimum annum in spelunca iacet. Bonum valitudo: miser morbus. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Duo Reges: constructio interrete. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Aufert enim sensus actionemque tollit

omnem. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.