Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Si longus, levis dictata sunt. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Omnis enim est natura diligens sui. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Cur post Tarentum ad Archytam?

Stoici scilicet. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sit sane ista voluptas. At multis se probavit.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet? Sed ne, dum huic obsequor,

vobis molestus sim. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Nulla erit controversia. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Verum hoc idem saepe faciamus. Sint modo partes vitae beatae. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Duo Reges: constructio interrete.

Eaedem res maneant alio modo. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Equidem e Cn. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;

Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quare attende, quaeso. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;