Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Qui est in parvis malis. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.

Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Bork Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Cui Tubuli nomen odio non est? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Sed ad bona praeterita redeamus. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Utilitatis causa amicitia est quaesita.

An hoc usque quaque, aliter in vita? De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Si enim ad populum me vocas, eum. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Si enim ad populum me vocas, eum. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Hic ambiguo ludimur. Quae sequuntur igitur?

Hoc non est positum in nostra actione. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Inde igitur, inquit, ordiendum est. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Sed hoc sane concedamus. Quod totum contra est. Ea possunt paria non esse. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Nemo igitur esse beatus potest. Hunc vos beatum;

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quid de Platone aut de

Democrito loquar? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Duo Reges: constructio interrete. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

Haec dicuntur fortasse ieiunius; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?