Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Non igitur bene. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Eadem fortitudinis ratio reperietur. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Confecta res esset. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Immo videri fortasse.

Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Et quidem, inquit, vehementer errat; Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.

Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quia dolori non

voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quae cum essent dicta, discessimus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Proclivi currit oratio. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Praeclare hoc quidem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. An nisi populari fama? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Negare non possum. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Duo Reges: constructio interrete. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Scisse enim te quis coarguere possit? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Minime vero istorum quidem, inquit. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Quid de Platone aut de Democrito loquar? A mene tu? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? An eum discere ea mavis, quae

cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Refert tamen, quo modo. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.