Bork At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quonam modo? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Verum hoc idem saepe faciamus. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Tum mihi Piso: Quid ergo?

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Polycratem Samium felicem appellabant. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Id est enim, de quo quaerimus.

Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Bonum integritas corporis: misera debilitas. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. At multis malis affectus. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quid vero? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Prioris generis est docilitas, memoria; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? An eiusdem modi? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Duo Reges: constructio interrete. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Id Sextilius factum negabat. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Sed id ne

cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.