Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Non est igitur voluptas bonum.

Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Duo Reges: constructio interrete. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Is es profecto tu. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quonam, inquit, modo? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Non igitur bene. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet

aliquid aut ista didicisset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. De quibus cupio scire quid sentias.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Rem unam praeclarissimam omnium

maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?