Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Certe non potest. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Nihil ad rem! Ne sit sane; Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Quorum altera prosunt, nocent altera. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Magna laus. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut,

qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum.

Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quis est tam dissimile homini. Duo Reges: constructio interrete.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?