Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Quonam, inquit, modo? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Sit sane ista voluptas. Sed ad bona praeterita redeamus. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ne discipulum abducam, times. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Ego vero isti, inquam, permitto. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.

Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Hoc est non modo cor non habere,

sed ne palatum quidem.

Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Quis enim redargueret? Nihil illinc huc pervenit. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Facillimum id quidem est, inquam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Quae contraria sunt his, malane? Memini vero, inquam; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; At enim hic etiam dolore. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Tubulo putas dicere?

Nos commodius agimus. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Quis non

odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. At coluit ipse amicitias. Cur, nisi quod turpis oratio est? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.