Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Venit ad extremum; At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Restatis igitur vos; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Ac tamen hic mallet non dolere. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Sed haec nihil sane ad rem;

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et

eam sempiternam? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nos cum te, M. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Ac tamen hic mallet non dolere. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Duo Reges: constructio interrete. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Bork Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Tria genera bonorum; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.