Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Pauca mutat vel plura sane; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Nam quid possumus facere melius? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Minime vero istorum quidem, inquit. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.

At iam decimum annum in spelunca iacet. Quis enim redargueret? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

At iam decimum annum in spelunca iacet. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Bork Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Quippe: habes enim a rhetoribus; Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Sed ad illum redeo. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Cui Tubuli nomen odio non est? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Bork Bork Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quis negat? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Beatus sibi videtur esse moriens.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Duo Reges: constructio interrete. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quis est tam dissimile homini. Respondeat totidem verbis. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?

Deinde dolorem quem maximum?