Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Urgent tamen et nihil remittunt. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Sed ille, ut dixi, vitiose. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? At certe gravius. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Age, inquies, ista parva sunt. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. Si longus,

levis dictata sunt. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Duo Reges: constructio interrete. Moriatur, inquit. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Omnia peccata paria dicitis. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Sed quod proximum fuit non vidit. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Easdemne res? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Sed quid sentiat, non videtis. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Praeclarae mortes sunt imperatoriae; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Sed

tamen intellego quid velit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;