Eaedem res maneant alio modo. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quo modo autem philosophus loquitur? An hoc usque quaque, aliter in vita?

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Scaevolam M. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Comprehensum, quod cognitum non habet? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Que Manilium, ab iisque M. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Bonum valitudo: miser morbus. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Ratio quidem vestra sic cogit. Pauca mutat vel plura sane; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Bork Sed haec omittamus; Quod idem cum vestri faciant, non satis

magnam tribuunt inventoribus gratiam. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. ALIO MODO. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Efficiens dici potest. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quid, quod res alia tota est? Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Duo Reges: constructio interrete. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Omnia contraria, quos etiam

insanos esse vultis. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Nemo igitur esse beatus potest. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.