Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Bork Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Si longus, levis dictata sunt. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Tum ille: Tu

autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Summus dolor plures dies manere non potest? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Venit ad extremum; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Summus dolor plures dies manere non potest? Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Sed vos

squalidius, illorum vides quam niteat oratio. An haec ab eo non dicuntur? At enim hic etiam dolore. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Duo Reges: constructio interrete. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Itaque fecimus. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Laboro autem non sine causa; De illis, cum volemus. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quod vestri non item. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Cave putes quicquam esse verius.