Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Rationis enim perfectio est virtus; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. At enim sequor utilitatem. Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Nos vero, inquit ille; Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Duo Reges: constructio interrete.

Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Hoc loco discipulos

quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Sed quae tandem ista ratio est? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. An tu me de L. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Quid enim possumus hoc agere divinius? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? At certe gravius. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. De

hominibus dici non necesse est. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Verum hoc idem saepe faciamus. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Itaque his sapiens semper vacabit.