Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sed quid sentiat, non videtis. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quis enim redargueret?

Non est igitur summum malum dolor. Hos contra singulos dici est melius. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Quo tandem modo? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Nos cum te, M. Et quidem, inquit, vehementer errat; Videsne, ut haec concinant?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum

essent dicta, discessimus. Que Manilium, ab iisque M. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quid censes in Latino fore? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quid de Pythagora? Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus

semper voluptatis? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Age sane, inquam. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.