Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Murenam te accusante defenderem. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Et quidem, inquit, vehementer errat; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Dat enim intervalla et relaxat. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Hoc non est positum in nostra actione. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Cur post Tarentum ad Archytam? Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Idem etiam

dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quare conare, quaeso.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Illi enim inter se dissentiunt. Hoc tu nunc in illo probas. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Haec dicuntur inconstantissime. Hos contra singulos dici est melius. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Age sane, inquam. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Duo Reges: constructio interrete. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.