Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quod totum contra est. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quid enim possumus hoc agere divinius? Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. ALIO MODO.

Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Hoc non est positum in nostra actione. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Sed fac ista esse non inportuna; Eam stabilem appellas.

Immo videri fortasse. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Hoc non est positum in nostra actione. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ut aliquid scire se gaudeant?

Ergo, inquit, tibi Q. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Dat enim intervalla et relaxat. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum

ducem. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Perge porro; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Duo Reges: constructio interrete. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quod equidem non reprehendo; In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur.

Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Sed fortuna fortis; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.