Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Tria genera bonorum; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Suo genere perveniant ad extremum; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quid nunc honeste dicit? A quibus propter discendi cupiditatem videmus

ultimas terras esse peragratas. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Falli igitur possumus. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Nam quid possumus facere melius? Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?

Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Maximus dolor, inquit, brevis est.

Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.

Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Sed nunc, quod agimus; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Bork Duo Reges: constructio interrete. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.