Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Cur post Tarentum ad Archytam? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Quid iudicant sensus? Duo Reges: constructio interrete. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. At iam decimum annum in spelunca iacet. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. An haec ab eo non dicuntur? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?

Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Facillimum id quidem est, inquam. Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Habent enim et bene longam et satis litigiosam

disputationem.

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Cur post Tarentum ad Archytam? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Ne discipulum abducam, times. Audeo dicere, inquit. Quo modo autem philosophus loquitur? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Minime id quidem,

inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Sit enim idem caecus, debilis. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Beatum, inquit. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;