De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Murenam te accusante defenderem. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Odium autem et invidiam facile vitabis. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Moriatur, inquit. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad discendum cognoscendumque moveamur. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quid est enim aliud esse versutum?

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quod quidem iam fit etiam in

Academia. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Eaedem res maneant alio modo. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Iam contemni non poteris.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sed plane dicit quod intellegit. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? An tu me de L. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Quare attende, quaeso. Facillimum id quidem est, inquam. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Bork Hic nihil fuit, quod quaereremus. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Piso igitur hoc modo, vir

optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Aliter autem vobis placet. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Duo Reges: constructio interrete. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Sed ad illum redeo. Esse enim, nisi eris, non potes. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.