Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Duo Reges: constructio interrete.

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Urgent tamen et nihil remittunt. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Sed haec omittamus; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent sententiae. Ad eos igitur converte te, quaeso. Certe non potest. Quid adiuvas? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?

Ego vero isti, inquam, permitto. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Bork Videsne quam sit magna dissensio? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.

Septem autem illi

non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Minime vero istorum quidem, inquit. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Sint modo partes vitae beatae. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Bork Sed potestne rerum maior esse dissensio? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Ut aliquid scire se gaudeant? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. An hoc usque quaque, aliter in vita? Paria sunt igitur. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Mihi

enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quae cum dixisset, finem ille. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Scrupulum, inquam, abeunti; Hos contra singulos dici est melius.