Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Non semper, inquam; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Beatus sibi videtur esse moriens. Bork Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quod vestri non item. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; An haec ab eo non dicuntur? Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Hoc non est positum in nostra actione. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Nos vero, inquit ille; Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quae diligentissime

contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Si longus, levis; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Ergo, inquit, tibi Q. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Certe non potest. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Bork Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Quorum altera prosunt, nocent altera. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. A mene tu? Ita nemo beato beatior. Id est enim, de quo quaerimus. Hunc vos beatum; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quid

ergo hoc loco intellegit honestum? Duo Reges: constructio interrete. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.