Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Itaque ab his ordiamur. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Duo Reges: constructio interrete. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate

est. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Quid est enim aliud esse versutum? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Sedulo, inquam, faciam. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quae sequuntur igitur? Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Cur iustitia laudatur? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Quis enim redargueret? Sed ille, ut dixi, vitiose. Quid, de quo nulla dissensio est? Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Hoc est non dividere, sed frangere. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Equidem e Cn. Proclivi currit oratio.

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Pugnant Stoici cum Peripateticis. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Cui Tubuli nomen odio non est? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in

dolore, qui torqueatur. Dat enim intervalla et relaxat. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quae duo sunt, unum facit. Id mihi magnum videtur. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?