Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Hoc non est positum in nostra actione. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; At iam decimum annum in spelunca iacet. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Praeclare hoc quidem. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Hoc est non dividere, sed frangere. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Eademne, quae restincta siti? Cur, nisi quod turpis oratio est? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Illi enim inter se dissentiunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Efficiens dici potest. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Summus dolor plures dies manere non potest? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ut in

voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Scrupulum, inquam, abeunti; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quis est tam dissimile homini. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Dat enim intervalla et relaxat. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Laboro autem non sine causa; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?

Itaque fecimus. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quamquam id quidem

licebit iis existimare, qui legerint. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sed haec in pueris; Itaque his sapiens semper vacabit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Duo Reges: constructio interrete. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.